|
|
|
|
|
Preek 18-02-2018
Preek 18-02-2018
Overdenking zondag 18 februari 2018, de eerste zondag van de Veertigdagentijd, in Gauw door Ds. Jur Majoor.
Thema: ‘Ik zorg voor jou’.
Gemeente van onze Heer Jezus Christus,
afgelopen woensdag is op de zgn. ‘As-woensdag’ de veertigdagentijd, de voorbereiding op Pasen begonnen. De tijd om in ’t eigen hart te kijken, om je te bezinnen op de vraag hoe kan ik Chistus volgen en straks met Hem opstaan en een nieuw mens worden?
Het woord ‘vasten’ betekent los-laten. Laat lós waar je aan vast zit, wat je zo in beslag neemt, wat je in de weg zit, wat je in de macht heeft: drinken, roken, gokken, teveel eten, te hard werken, je mobiel … ja, onthechten doet pijn.
Afgelopen woensdag werd in een krant gevraagd: ‘Wie vást er nog? Wie bidt er nog? Wie doet er boete in deze tijd?’ Ja, minister Halbe Zijlstra! Maar zitten wij wel eens in zak en as over de leugens in ons eígen leven? Zijn we ons nog bewust van onze fouten en gebreken? Misschien hebben wij hoogstens wat spijt. Maar ach…
Voor een werkelijke ontmoeting met Christus is er veel meer nodig! Laat alle ballast, bijzaken en boze dingen los en richt je op het ene nodige: Jezus Christus die je besmette leven zuivert.
Daarvoor zullen we door de woestijn van het leven moeten gaan. Maar hoe kóm je door de woestijn vol verzoekingen en gevaren? Hoe doet Jezus dat zelf? Hoe ervaart Hij dat God – Zijn Vader – ook daar, juíst daar, voor Hem zorgt?
Het is allereerst heel bijzonder dat er staat dat de Géést Hem de woestijn in dreef. Vreemd, wordt Jezus nu al de dood in gestuurd? Hij is nog niet eens begonnen!
Nee, maar Hij moet zich wel voorbereiden op Zijn zware taak. Jezus gaat in retraite, trekt zich terug! Alléén, alsof Hij ernaar toe gezogen wordt. Hij eet en drinkt niet, Hij maakt zich helemaal leeg om open te worden voor de zorg van Zijn hemels Vader. Net als vroeger, toen het volk Israël ook in de woestijn was met honger en dorst, maar tóch zorgde God voor ze!
In de veertigdagentijd lezen we verhalen over Jezus die op weg gaat naar Pasen. Het thema is: ‘Ik zorg voor jou!’ Jezus maakt op weg naar Pasen moeilijke dingen mee. Hij wordt op duivelse wijze op de proef gesteld in de woestijn. Hij weet dat zijn leven gevaar loopt, maar bij al die dingen is Jezus niet alleen. Er is niet alleen de dreiging van dieren en van de duivel, er zijn ook éngelen, die zórgden voor Hem, als boodschappers van God. Dankzij die zorg, bleef Hij staande in de strijd.
Hoe ziet jouw leven eruit? Lijkt het ook wel eens op een woestijn: leeg, dor, bedreigd, aangevochten, vruchteloos en ben je ook wel eens een prooi van allerlei verleiders?
Maar weet dan dat wanneer jij je ook wel eens in de woestijn bevindt, dat ook dáár voor ons wordt
gezorgd. Zeker, dat ervaren we lang niet altijd zo. Je zult maar ernstig ziek zijn, je huwelijk zal maar op springen staan, je zult maar depressief zijn… En tóch, hóe onze woestijn er ook uit ziet, wij zijn niet alleen! Jezus gaat dezelfde weg als wij. Ook Hij wordt beproefd, maar Hij geeft tégenspraak! De wilde dieren krijgen geen vat op Hem en de demonen ook niet. Hij weerstaat de valse schijn! Hij ervaart dat er voor Hem wordt gezorgd, Hij ontvangt kracht om het uit te houden.
De hemelse Vader zegt tegen Zijn Zoon: ‘Ik zorg voor jou!’ Met Hém kunnen wij ook staande te blijven, rechtop, onze voeten stevig geplant in het fundament onder ons leven, de liefde van Christus, die voor ons al gestreden heeft!
Ja, denkt u misschien, maar wie in de woestijn terecht komt, komt daar net als Jezus wel de duivel tegen… De duivel, daar wordt nauwelijks of nooit meer gepreekt. Maar in de veertigdagentijd komen we hem weer tegen en we zingen straks dapper dat we op deze aarde de duivel wederstaan… Maar wat houdt dat in en wat betekent op de proef stellen, verzocht worden?
Adam en Eva treffen die sluwe slang al in het paradijs. Jezus ontmoet de duivel in de woestijn. Er worden hen uitdagende vrágen gesteld. Ga je voor je eigen geluk, zorg je vooral goed voor je zelf met wat eigenlijk niet goed is? In je eigen leven kennen we die situaties wel. Zeg ik ja of nee bij een eerste sigaret, drugs, seks, zwart geld en nog veel meer. Hoe standvastig zijn we in duivels moeilijke zaken? ‘Duivel’, het komt van het woord diabolos, uiteenwerper; in plaatjes ziet het er vaak grappig uit als een dier met hoorntjes op de kop, maar in werkelijkheid is het een verraderlijke sterke tegenstander. Een tegenspreker met een gespleten slangentong, een splijter, die splitsing teweegbrengt, een “tweedrachtzaaier‟. Een splijtzwam, iemand die een wig drijft tussen mensen. Iemand die wrikt in de goede verhoudingen en de boel uiteenjaagt.
Het andere woord, satan, is Hebreeuws voor „tegenstander‟. Heel letterlijk: iemand die een ander tegenhoudt op de weg die hij gaan wil, is een satan.
Het is een spannend verhaal, gemeente. Jezus is 40 dagen en nachten aan het vasten in de woestijn – tegenbeeld van het paradijs. Zoals in de tijd van Mozes is 40 het getal van crísis…let op: nu gaat er wat gebeuren… Jezus loopt rond met honger is zijn lijf; is op en top kwetsbaar in die woestenij, waar het eenzaam en verlaten is en waar de Geest van God hem heeft gebracht. Maar Jezus was nog vol van zijn doop in de Jordaan, de geest van Gód daalde op Hem neer. En Hij hoorde een stem uit de hemel “Dit is mijn geliefde Zoon, in jou vind ik vreugde”.
Die woorden klinken na in zijn hoofd en hart en daaruit ontstaan vragen…wat is mijn weg? Zal ik net als Mozes met het volk door de woestijn optrekken naar beloofde land? Kan ik dat aan? Is dat de weg die God van mij vraagt?
Het is juist de enorme uitdaging en opgave om op God te blijven vertrouwen, ook als er rampen gebeuren, als redding lijkt uit te blijven. Jezus bleef vertrouwen tot op het allerlaatste aan het kruis. Ook in zijn schreeuw van verlatenheid klonk ‘Zorg voor mij!’
Jezus hield zich daar aan vast door alles heen. Mensen prezen Hem en verwierpen Hem, Hij hoorde Hosanna roepen en Kruisig Hem. Ze volgden hem en lieten hem in de steek… Toch hield Hij zich vast aan de belofte van de doop, waarin God zegt: jij bent mijn geliefd Kind. Ik zal er voor je zijn!
Zoals we met die prachtige oude psalm 131 hebben gelezen en gezongen
‘ik zoek niet wat te groot is voor mij en te hoog gegrepen.
Nee, ik ben stil geworden, ik heb mijn ziel tot rust gebracht.
Als een kind op de arm van zijn moeder, als een kind is mijn ziel in mij.’
Wij mogen ons allemaal geliefde kinderen van God weten. God die ons als een liefhebbende moeder veilig draagt en ons laat ervaren: ‘Ik zorg voor jou!’
Eens gedoopt, altijd gedoopt! Dát geeft vastigheid in deze vastentijd! Word stil en maak je zelf leeg zodat je kunt ontvángen, zodat je leven gevuld kan worden met het geloof, met de hoop en met de liefde van Christus.
Van meet af aan is er weerstand tegen Jezus’ goedheid. Maar Christus heeft de duivel overwónnen. Tegen zoveel kracht en goedheid kan de duivel niet op!
Vanuit de hemelse zorg laat Jezus ons zien dat wij mensen ook voor elkaar kunnen zorgen.
We sluiten af met een gedicht van Sytze de Vries
De Geest heeft Hem ertoe gebracht om in een eenzaam vechten
met fluisteringen van de nacht, zich niet te laten knechten.
Om de verleiding van de macht geen kans te kunnen geven
zocht Hij alleen de stille kracht van wat er staat geschreven.
Wie in Gods schaduw wonen wil mag bij Hem overnachten.
Wie bij Hem schuilt, gerust en stil kan daar zijn redding wachten.
Hij, die zijn engelen beval te waken bij jouw wegen,
Hij zal je gangen overal omringen met zijn zegen.
Zullen wij veertig dagen lang zélf Jezus’ weg betreden,
en wordt met vasten en gezang zijn strijd dan mee gestreden?
Het is aan ons om in zijn spoor de uittocht te voldragen.
dan breekt het licht van Pasen door, voorbij aan alle vragen.
Amen.
| | terug
|
| |
|
|
|
|
22-12-2024
om
09.30 uur
