Afgelopen zondag vierden we de welkom thuis dienst. Een dienst waarin we stil stonden bij onze vakantie. Bij de reis die we gemaakt hebben, de tijd die we hadden op een andere plek, maar ook bij het weer thuis komen. We lazen psalm 84 waarin wordt gesproken over je thuis voelen bij God. Zelfs de mus en de zwaluw maken een nest in het huis van God. Veel van ons voelen zich misschien ook zo thuis in de kerk. Een plaats waar je de rust vindt in deze soms zo gejaagde tijd. Een plaats waar je God kunt ontmoeten, waar je even alleen kunt zijn met je gedachten misschien. Maar er zijn ook veel mensen die zich helemaal niet thuis voelen in de kerk. Mensen voor wie het misschien een tijd geleden is dat ze naar de kerk zijn geweest en voor wie de drempel nu te hoog is geworden. We proberen met elkaar om die drempel zo laag mogelijk te maken, maar toch weerhoudt het sommigen ervan om weer eens naar de kerk te gaan. Ook zijn er mensen die zich om andere redenen niet thuis voelen in de kerk. Sommigen zijn liever alleen of houden niet zo van grote drukte. Allemaal redenen om niet naar de kerk te gaan. En nu staan we weer voor een nieuw seizoen en beginnen we weer opnieuw met de dingen die we de afgelopen jaren ook deden. Of gaat het dit jaar anders?

Het jaarthema dit jaar is “als nieuw”. Ieder jaar proberen we in de kerk wel iets te veranderen. In de manier waarop we de diensten vieren of op organisatorisch vlak. Maar eigenlijk moet die vernieuwing onderdeel zijn van ons beleid. Eigenlijk moet vernieuwing bovenaan het lijstje met prioriteiten staan. “Moeten we dan als kerk overal in meegaan? Er is al zo veel wat verandert, het is juist fijn dat de kerk blijft zoals die is.” Nee, we hoeven niet overal in mee te gaan. Ik heb het hier niet over de nieuwste inzichten op organisatorisch gebied. En ja, we mogen vasthouden aan dat wat goed is, want er zijn ook zeker veel goede dingen in de kerk. Maar we moeten wel altijd kijken of we de dingen anders kunnen doen. Of we nog wel op de juiste manier de boodschap van Gods liefde uitdragen. Of we de drempel wel laag genoeg hebben gemaakt voor de mensen die niet (meer) in de kerk komen. Of we nog wel oog hebben voor die mensen die we niet zo vaak meer zien, die mensen die zich juist niet zo thuis voelen in onze kerk. Thuis is niet altijd een plek, zo merkten we ook afgelopen zondag. Je kunt je ook bij iemand thuis voelen, of soms heb je iets nodig wat je meeneemt waardoor je je thuis voelt. We beginnen na de zomer weer als nieuw, we zijn opgeladen en we zullen kijken naar nieuwe manieren om de ander zich thuis te laten voelen bij ons.

Ds. Michiel van Blanken